Učenje u namazu je farz, po mišljenju većine učenjaka. Temelj su riječi Uzvišenog Allaha: Vi iz Kur'ana učite ono što je lahko. Učenje je obavezno za vrijeme kijama ili za vrijeme onoga što ga zamjenjuje (naprimjer, u bolesti je to sjedenje) na dva rekata farza i na svakom rekatu vitra i nafile. Naredba u riječima Uzvišenog učite iz Kur'ana ono što je lahko sama po sebi ne zahtijeva ponavljanje (tojest da se uči na svakom rekatu), ali učenje na drugom rekatu je pridodato uz prvi na osnovu značenja. Allah je izjednačio ta dva rekata u namazu.Učenje je obavezno na svakom rekatu nafile, jer svaka dva rekata kod nafile su zaseban namaz. Vitr-namazu se dodaju iz predostrožnosti, jer liče nafili po nekim karakteristikama.
Najniži stepen glasnosti kod učenja je da učač izgovara glasove tako da čuje sam sebe u normalnim uslovima, jer govorom se naziva ono što se čuje i razumije. Ako ne bi čuo sam sebe u situaciji kada nema nikakve smetnje koja sprečava čujnost, to se ne bi smatralo učenjem (kiraet). Obavezno je proučiti na svakom rekatu, najmanje, tri kratka ajeta ili jedan dugi, koji je kao tri kratka, jer se obično ne smatra učačem onaj koji prouči manje od toga.
Allah je izazvao nevjernike Kur'anom, sa najkraćom surom u njemu, koja ima tri kratka ajeta, što upućuje na to da se Kur'an razlikuje od drugog govora ovom količinom. Uslov je da učenje bude na arapskom jeziku, osim ako osoba nije u stanju da tako nauči. Naređeno je učenje Kur'ana, a on je na arapskom jeziku. Prijevod značenja Kur'ana nije doslovni Kur'an, nego se tako naziva u prenesenom smislu. Namaz je ispravan ako bi na arapskom jeziku proučio nužni dio, potreban za ispravnost namaza, a ostali dio učenja i dova da bude na nekom drugom jeziku.