1901. godine, cionisti su otišli pred Sultan Abdulhamid Hana II, i nudili mu ogromne svote novca i povlastice u zamjenu za Palestinu. Izmedju ostalog nuđene su mu slijedece stavke:
1. Na privatni konto Sultana uplatiti 150 000 000 (150 miliona) engleskih lira,
2. Platiti sve dugove Osmanske države koji su iznosili 33 000 000 (33 miliona) engleskih zlatnih lira,
3. Izgradnja mornarice za osmansku državu u iznosu od 120 000 000 (120 miliona) zlatnih franaka,
4. Davanje Osmanskoj državi neprofitnog kredita u iznosu od 35 000 000 (35 miliona) zlatnih lira, za oživljavanje ekonomije.
5. Izgradnja Osmanskog Islamskog univerziteta u Palestini,
6. Olakšanje armensko - osmanskog sukoba, izrežiranog u Engleskoj i Francuskoj sa ciljem osvajanja Osmanske države u Prvom Svjetskom Ratu...
Sultan Abdulhamid Han II, im je odgovorio:
"Neću Jevrejima dati ni pedalj Palestine zato što ona nije moja, ona pripada čitavom ummetu. Muslimani su krv svoju prolivali braneći je. Međutim, ako se jednoga dana islamska država podijeli dobit ćete Palestinu besplatno. Ali, dokle god sam ja živ, radije bih da se moje tijelo trga nego da se Palestina otrgne iz Islamske države."
Halifa Abdulhamid odigrao je ogromnu ulogu u vrijeme kad se suprostavio jevrejskim nastojanjima u Palestini odbivši njihove primamljive ponude u zamjenu da im dozvoli osnivanje jevrejske države. Iako se čitava carevina tada nalazila u veoma teškoj situaciji Halifa Abdulhamid je takodjer, odbio ponude i nastojanja kršćana da osnuju svoju državu u Libanu.